22 Dezember 2022
Onze collega Rick ziet twaalf procent in plaats van honderd. Hij zit daardoor 'wat dichter op zijn scherm dan Pietje' en heeft bepaalde software nodig om zijn werk te kunnen doen. Hij loopt vrijwel dagelijks tegen ongelijkheid aan, maar hij zit boordevol praktische oplossingen. Als bank streven we naar een cultuur waarin iedereen zichzelf kan zijn. In hoeverre lukt dat?
Wat versta jij onder gelijke kansen?
“Dat iedereen mee kan doen, no matter what. Dat iedereen zijn of haar dromen kan verwezenlijken, ongeacht godsdienst, gender, lichamelijke of mentale beperking, huidskleur, noem maar op. Je niet beperkt voelen door ‘de norm’. De door ons mensen gecreëerde, Westerse, moderne norm. We hebben een beeld bij mensen die een bepaalde functie of rol vervullen. Dat beeld moeten we loslaten.”
Heb jij ooit ongelijkheid ervaren?
“Zeker. Tijdens school, tijdens mijn stage en op het werk. Ik wilde heel graag verpleegkundige worden. Ik kon die opleiding niet doen omdat er geen aanpassingen in de software en tentamen voor me geregeld konden worden. De opleiding was dus niet toegankelijk. Op mijn werk moest ik laatst examen doen voor de Wet Financieel Toezicht. Dat examen bleek ook niet toegankelijk voor mij. Ik moest er bovendien voor naar een kantoor komen op een vast tijdstip, en mezelf tien dagen van tevoren aanmelden. Mensen zonder beperking kunnen zich 24 uur van tevoren opgeven en examen doen wanneer ze willen. Ik heb het examen uiteindelijk wel kunnen doen, maar het was in de basis niet goed gefaciliteerd. Helaas dus geen gelijke kansen. Dit zijn nog maar twee voorbeelden. Ik kan dagelijks vijf, zes dingen noemen, niet allemaal op mijn werk, waarbij ik merk dat mensen met een beperking op de een of andere manier worden gediscrimineerd. Er zijn veel situaties die afstand creëren. Dat is zonde, voor degene om wie het gaat en voor de maatschappij. Je moet niet alleen inclusie prediken, maar het vooral praktisch maken.”
Hoe ga jij om met ongelijkheid?
“Als ik het van de daken schreeuw, hoort iedereen me. Maar dan verstaat niemand me. Ik ga liever in kleine groepjes zitten om het heel praktisch te maken. Bij de bank ga ik in gesprek met managers en collega’s om te vertellen wat slechtziende mensen nodig hebben om hun werk goed te doen. En dát ze hun werk heel goed kunnen doen. Mijn collega’s heb ik weleens thee laten zetten terwijl ze een afgeplakte bril droegen, om hen te laten ervaren hoe het is om minder te zien. En ik heb al veel mensen die ook slechtziend zijn de tip gegeven om diamantstickertjes van de Hema op hun toetsenbord te plakken. Dat helpt bij het vinden van de juiste sneltoetsen. Ik weet dat mijn toetsenbord een groot gezellig spektakel is. Ik zie niet welke stickers ik plak, maar het is roze, rood, hondenkopjes, baby’s... Collega’s die mijn toetsenbord zien, kijken altijd verrast. Als ik uitleg waarom ik die stickers nodig heb, zie ik dat hun perspectief op dat moment langzaam verschuift… Daarom is uitleg zo belangrijk. We moeten gewoon vaker in elkaars schoenen staan.”
Waarom zijn gelijke kansen belangrijk?
“Omdat dit voor alles en iedereen beter is. Een maatschappij en een organisatie die verrijkt zijn met verschillende perspectieven, presteren beter. Het is bewezen dat een bedrijf waarin Diversiteit en Inclusie geen doel is maar een houding, een standaard uitgangspunt, dertig procent beter presteert.”
Hoe krijgen we gelijke kansen voor elkaar?
“Het gat verkleinen tussen wat we zéggen en wat we praktisch faciliteren. ABN AMRO is, zeker vergeleken met andere grote organisaties, goed bezig. Ik ben bestuurslid van het B-Able Medewerkersnetwerk, het netwerk binnen de bank voor medewerkers met een arbeidsperking. Met het B-Able programma helpt de bank mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Zo komen dankzij dit programma mensen met een beperking makkelijker binnen bij ABN AMRO. Dat is geweldig. Maar de stap erna is minstens zo belangrijk: goede begeleiding naar en in de baan die je wil. Sommige collega’s met een arbeidsbeperking krijgen professionele begeleiding en coaching, maar dit is niet altijd het geval. Het is nu namelijk nog zo dat veel mensen die begeleiding ‘erbij’ doen en niet altijd weten hóe ze precies kunnen helpen. Dat maakt het begin dubbel lastig. Toen ik hier kwam werken, had ik problemen met het installeren van de juiste software. Ik kwam er door mijn beperkte zicht en zonder software niet zelf uit, en ik wist niet wie me kon helpen. Uiteindelijk heeft een collega alles voor me geregeld. Hij is er twee dagen mee bezig geweest. Superfijn. Gelijke kansen komen als we zaken echt vanuit verschillende perspectieven blijven bekijken en de bank voor iedereen een toegankelijke organisatie maken. Helemaal, van toegankelijke software tot barista. We hadden een tijdje terug een gebarista, eigenlijk een gebarenbarista, op ons kantoor. Hij was doof en leerde je direct het gebaar dat bij je bestelling hoorde. Prachtig voorbeeld van niet alleen inclusief denken maar ook doen.”
